Bjarnoyggin

Kort.

Bjarnoyggin er syðsta oyggin í oyggjabólkinum Svalbarð. Bjarnoyggin varð funnin av hálendsku slóðarunum Willem Barents og Jacob van Heemskerk tann 10. juni 1596. Navnið kemst av, at bjørn varð sædd svimjandi nærhendis, tá oyggin varð funnin. Oyggin var óheft land, sokallað terra nullis til Svalbarðs sáttmálin í 1920 legði oynna undir norsk fullveldi.

Bjarnoyggin, sum er millum norska meginlandið og Spitsbergen, er friðað burtursæð frá einum parti, sum hýsir einari veðurstøð. Endamálið við at friða umhvørvið á oynni er at varðveita sjófuglin og vistfrøðina sum heild.

Søga

Svalbardsáttmálin, sum er frá 1925, staðfestir norska ræðisrættin yvir Svalbard og Bjarnoynni. Í 1920 skrivaðu fleiri lond undir sonevnda Svalbardsáttmálan, sum viðurkennir, at Noreg hevur ræðið á Spitsbergen og oyggjunum uttanum, teirra millum Bjarnoynni og Hopen.