Stjørna
Stjørnur verða til úr stórum skýggjum av foni og vatnsevni. Summar stjørnur eru ovurstórar. Sótu tær í miðjum sólkervi okkara, rukku tær langt út um ringrás jarðar. Summar eru nógv minni, til støddar sum gongustjørna okkara, og tær eru kámar. Telja vit ikki sólina uppí, hevur ljósið úr næstu stjørnu okkara 4 ár um at koma á jørðina.
Fornaldar stjørnufrøðingar sóu, at stjørnurnar vóru altíð líka langt hvør frá aðrari. Teir ímyndaðu sær myndir á luftini, og at summar stjørnar skuldu verða skyldar. So er tó ikki. Men myndirnar, stjørnumerkini, sum til dømis Stórabjørn, eru góð, tá ið skil skal haldast á stjørnuhiminum. Stjørnufrøðingar nevna stjørnurnar við grikskum stavum - gamma, beta og alfa, eftir, hvar tær eru.
