Giordano Bruno

Giordano Bruno (føddur og doyptur undir navninum Filippo Bruno í januar mánaði 1548 í Nola nær við Napoli í Suðuritalia, deyður 17. februar 1600 í Róm) var italskur heimspekingur, stjørnfrøðingur og prestur.

Hann helt fast um, at tíðin og alheimurin eru óendanlig og at okkara sólskipan er bara ein av óendaliga nógvum sólskipanum.

Giordano Bruno varð handtikin 22. mai 1592 í Venesia. Í næstan átta ár varð hann avhoyrdur og píndur. Loksins varð hann dømdur til deyða og brendur á báli hin 17. februar 1600 á Campo de' Fiori í Róm.^[1]

Giordano Bruno var fyrsti heimspekingurin, ið skrivaði á italskum.

Útgávur (úrval)[rætta | rætta wikitekst]

De umbris idearum (Paris 1582)
Ars memoriae (Paris 1582)
Candelaio (Paris 1582)
Sigillus sigillorum (London 1583)
La cena de le ceneri (London 1584)
De l’infinito, universo e mondi (London 1584)
De la causa, principio e uno (London 1584)
Lampas triginta statuarum (Wittenberg 1587)
Oratio valedictoria (Wittenberg 1588)
De rerum principiis et elementis et causis (Helmstedt 1590)
De monade numero et figura (Frankfurt 1591)
Il triplici minimo et la misura ad trium speculativarum scientiarum et multarum activarum (Frankfurt 1591)
De Immenso et Innumerabilibus Liber I–VI (Frankfurt 1591)^[2]