Munurin millum rættingarnar hjá "Kópakonan"
EileenSanda (kjak | íkøst) s Tók burtur rættingar hjá 130.225.239.66 (kjak) til seinastu versjón hjá 88.85.56.44 |
EileenSanda (kjak | íkøst) No edit summary |
||
| Linja 1: | Linja 1: | ||
| ⚫ | Søgnin um '''Kópakonuna''' man vera ein tann mest kenda í [[Føroyar|Føroyum]]. 13. kvøld vóru nógvir kópar komnir upp á fjøruna at dansa, teir lótu seg úr haminum og sóu út sóu út sum menniskju. Bóndin á Sunnanagarði í [[Miklagarður|Miklagarði]] fekk eyga á hetta og varð sera hugtikin av eini kópakvinnu, sum hevði latið seg úr haminum. Hon var so sera vøkur. Av tí at hann var vorðin so góður við hana, gjørdi hann av at taka hamin og goyma hann í trækistuni á Sunnanagarði. Nú slapp kópakonan ikki í [[Sjógvur|sjógvin]] aftur, og hon og bóndin livdu saman í nógv ár og fingu børn saman. Bústaður teirra var í gamla bóndahúsinum í [[Mikladalur|Mikladali]], sum ber navnið Sunnanagarður. Ein dagin, tá ið bóndin fór til útróðrar, gloymdi hann lykilin eftir heima, og kópakonan fann hann, lat seg í hann, fór oman á strondina og kastaði seg í havið.<ref>[http://snar.fo/tema/skaldskapur-og-midlar/sagnir/mikladalur/kopakonan/ snar.fo]</ref> |
||
´ |
|||
Søgnin um kópakonuna varð útgivin í Færøsk antologi, sum [[V.U. Hammershaimb]] hevði savnað, í 1891. |
|||
| ⚫ | Søgnin um '''Kópakonuna''' man vera ein tann mest kenda í [[Føroyar|Føroyum]]. 13. kvøld vóru nógvir kópar komnir upp á fjøruna at dansa. Bóndin á Sunnanagarði fekk eyga á hetta og varð sera hugtikin av eini |
||
[[Kvívíks Jógvan]] yrkti kópakvæðið, sum snýr seg um søgnina um kópakonuna. |
|||
Kópakistan stendur enn tann dag í dag á Sunnanagarði sum er sera gamalt bóndahús, ið stendur miðskeiðis í bygdini. Á Sunnanagarði ber til at síggja ta søguligu kópakistuna, men tíverri er eingin hamur at síggja, av tí at Kópakonan ein dagin fann lykilin til kistuna, sum bóndin hevði krógvað fyri henni. Síðan opnaði Kópakonan kistuna, har hamurin lá, og fór aftur í [[Sjógvur|sjógvin]], har heimstaður sín var. |
|||
== Keldur == |
|||
<references/> |
|||
[[Bólkur:Føroyskar sagnir]] |
[[Bólkur:Føroyskar sagnir]] |
||
Endurskoðan frá 16. jun 2014 kl. 07:11
Søgnin um Kópakonuna man vera ein tann mest kenda í Føroyum. 13. kvøld vóru nógvir kópar komnir upp á fjøruna at dansa, teir lótu seg úr haminum og sóu út sóu út sum menniskju. Bóndin á Sunnanagarði í Miklagarði fekk eyga á hetta og varð sera hugtikin av eini kópakvinnu, sum hevði latið seg úr haminum. Hon var so sera vøkur. Av tí at hann var vorðin so góður við hana, gjørdi hann av at taka hamin og goyma hann í trækistuni á Sunnanagarði. Nú slapp kópakonan ikki í sjógvin aftur, og hon og bóndin livdu saman í nógv ár og fingu børn saman. Bústaður teirra var í gamla bóndahúsinum í Mikladali, sum ber navnið Sunnanagarður. Ein dagin, tá ið bóndin fór til útróðrar, gloymdi hann lykilin eftir heima, og kópakonan fann hann, lat seg í hann, fór oman á strondina og kastaði seg í havið.[1]
Søgnin um kópakonuna varð útgivin í Færøsk antologi, sum V.U. Hammershaimb hevði savnað, í 1891.
Kvívíks Jógvan yrkti kópakvæðið, sum snýr seg um søgnina um kópakonuna.